Goed afscheid nemen hoe doe je dat….
Durf jij los te laten, afscheid te nemen om verder te gaan? En als je geen afscheid wilt nemen, hoe ga je dan verder? Heb je duidelijk waar je afscheid van neemt?
Afscheid nemen doet altijd pijn, ook al is het een juiste beslissing. We hebben vaak een goede reden om afscheid te nemen van een situatie, een geliefde, een vriendschap maar ook bv van een ziekte of een huis.
De overtuiging dat het echt een goede beslissing is, kan ervoor zorgen dat we de pijn minder (willen) ervaren. Hij is er echter wel en verdient ook aandacht, bewustzijn en tijd. We horen onszelf dan zeggen: het is echt beter zo. Waarmee we de pijn wegduwen/parkeren om ‘verder’ te kunnen. Op de lange termijn werkt dat minder goed. Pijn laat zich niet verwaarlozen of wegdrukken, helaas. Dan komt hij in een andere situatie venijnig terug, vaak onverwacht en zeer zeker onaangenaam. Maar pijn is ook een vriend; hij geeft je signalen wat belangrijk voor je is. Hij wijst je op grenzen en kan je hart wakker schudden. Soms stormachtig, soms in stilte of subtiel. Maar altijd is pijn een bevestiging van liefde. Wat was of wat is….
Voltaire heeft daar een prachtig gedicht over geschreven. Over afscheid, pijn en je eigen tuin beplanten. Wie mij beter kent, weet dat ik van afval vruchtbare grond maak. Het nut van groen afval/pijn is nodig om compost te maken waardoor de bloemen voller bloeien en de moestuin grote oogst garandeert. Pijn is dus vooral een nuttige vriend in alle seizoenen van het leven.
Op een dag leer je het subtiele verschil kennen
Tussen een hand vasthouden en een ziel ketenen.
Dan leer je dat liefde niet betekent: leunen.
En dat gezelschap niet betekent: veiligheid.
Je ontdekt dat een kus geen contract is,
en een cadeau geen belofte.
Je begint je nederlagen te accepteren,
met je hoofd omhoog en je ogen open.
Je leert vertrouwen op vandaag,
Omdat morgen te onzeker is voor je plannen.
Na een poos leer je dat zelfs zonneschijn je verbrandt
als je er teveel van krijgt.
Dan wordt het tijd je eigen tuin te beplanten
en dan zorg je voor je eigen ziel
en wacht je niet langer op de wonderen van buitenaf.
En dan weet je dat je echt kunt volhouden
en dat je sterk bent
en dat je echt waarde hebt.
Je leert en je leert.
Bij ieder afscheid leer je.