Als ik voor mezelf kies, doe ik mijn partner pijn…. Zo startte onze eerste sessie.
Ze vertelde over hun liefdes jaren, de kinderen, werk, sporten en vakanties met een voldane blik in haar gezicht. Ruim 25 jaar waren ze samen; niet altijd vlekkeloos maar met een acceptabel gemiddelde, zo overtuigde ze me.
En nu? Vroeg ik haar. Het bleef lang stil, maar vanbinnen gebeurde er des te meer. Ze haalde diep adem en zei: ik ben het zat! Ik wil dit niet meer. Ze begon te vertellen hoe vaak ze zich had aangepast, hoe vaak ze geslikt had, hoe hard ze gewerkt had om het bij elkaar te houden. De koek is op….. Ik wil scheiden, maar ja, geen idee hoe ik dat moet regelen, vervolgde ze.
Dat wordt een flinke klus, antwoordde ik begripvol. De Mount Everest beklimmen zonder training is vragen om blessures en ik begrijp uit je verhaal dat je het liefst blessure vrij leeft….
Zo zaten we samen, stil. Maar van binnen werd keihard gewerkt. In ieder geval bij mij, want wat ken ik dat goed: blessurevrij leven, me zo onschuldig mogelijk maken. Alles doen voor harmonie, voor iedereen klaar staan. Maar ook de prijs daarvan: verlies van autonomie, van energie en uiteindelijk verlies van liefde en geloofwaardigheid.
Ik haalde diep adem en zei: ik kan je niet helpen met je vraag. Ik zou zeker falen omdat ik me beperkt zou voelen om te doen wat we in de sessie te doen hebben; onderzoeken, schuren, grenzen opzoeken en verleggen. Echt contact maken en daar ook de pijn bij voelen. Tekortschieten en in verbinding blijven.
Ze keek me teleurgesteld en verdrietig aan en ik wachtte lang voordat ik een risico nam met een reële kans om buiten spel gezet te worden.
Mag ik een suggestie doen? Langzaam richtte ze haar hoofd omhoog en haar betraande ogen keken me hoopvol aan.
Is verlenging van de blessuretijd mogelijk? Vroeg ik met een liefdevolle knipoog.
Samen werken aan het verduren van pijn wanneer je keuzes maakt voor jezelf? Risico nemen door keuzes te maken waar jij gelukkig van wordt? En wanneer de relatie onder druk komt te staan, de vrijheid nemen om je keuze te heroverwegen? De verbinding met jezelf opnieuw onderzoeken en vandaar uit met je partner? Waartoe dat ook mag leiden…
Vorige week was ze voor het laatst en met een stevige omhelzing bedankte ze me; dat risico nemen bevalt me wel en het bijzondere is dat ik hierdoor in de relatie meer bewegingsvrijheid heb gekregen. En aan een blessure ga je niet dood, glimlachte ik haar toe.